Сделать свой сайт бесплатно
https://fo.ru
Реклама
Создай свой сайт в 3 клика и начни зарабатывать уже сегодня.
Диле дорам, ки навкар мешавам ман, Асири пои модар мешавам ман. Агар модар ба фарзанди нагирад, Дар ин олам каландар мешавам ман.
Бихиште доштам э дил даме дар домани модар, Фурузон гаштаам э дил зи чашми равшани модар.
Оча очае ба руят зорам очае, Дар мулки гарибихо чи хорум очае, Сад сол гузара ба кадри мехрат нарасам, Бархезу бубин, ки бар чи холум очае.
Очам ба дара, руймоли очам ба дара, Эй вой, ки худо ба пеши очам бибара, Як лахзае сар ба руи зонуш монум, Дилум бигира карор, хобум бибара.
Э ачаи чон шири халолата бубахш, Шабхои нахобидаи бедорта бубахш, Ман дар гами ишк зи холат мондам бехабар, Фарзанди ба дарди ишк беморта бубахш.
Чуз ба дастурии "Колаллох ё Коларрасул", Рох марав, фармон мадех, хочат магу, хуччат маёр.
****************************************************************************************************************
БА МОДАРАМ Ба кунҷи сандалӣ биншаста шабҳо, модари пирам, Ту шояд ҷомаи домодӣ медӯзӣ ба сад ният, Ки рӯзи тӯй дида бар қади ман, бишканӣ армон, Бубинӣ то ба ранги нав, ба ҳусни нав ҷавоният, Ба он дастони ларзони шарафмандат бимирам ман! Наёбад чашми камбинат ба ҷустан чашми сӯзанро, Биларзад дасти пурэъҷози ту дар қабзаи пирӣ, Валекин боз медӯзӣ ту дастархони гулдӯзӣ, Ки рӯзи маърака дар байни мардум обрӯ гирӣ, Чи дунёест дунёи умеди ту, Аё модар, аё модар! Ниҳону пардагӣ бигзашт даврони ҷавоният, Ҳаётат дар гуселу пешвози зиндагӣ тай шуд. Бикун бо гӯшаи қарси сафедат пок ашкатро, Ба дунё одамӣ як бор меояд ба пои худ... Ба оҳи тобнокат аз куҷо акси садо ҷӯӣ, Аё модар, аё модар! Бурун аз деҳа норафта, надидӣ рӯи дунёро, Ба гирди хеш гӯё чарх гаштӣ, зиндагӣ кардӣ. Ба гирди русто домони гардун гӯӣ часпида Туро барбаст роҳи нияту азми ҷаҳонгардӣ. Чӣ дорад олами дар худ ниҳони ту, Аё модар, аё модар! Худо гуфтию оят хондию таъбирҳо ҷустӣ, Ту доим “Ҳафтяк” мондӣ ба зери болиши кӯдак, Ки шояд тифл бебоку далеру қаҳрамон гардад. Дили пайғамбарон гунҷад даруни синаи кӯчак... Даруни кулбаи пасти назарногири пур аз дуд, Ба ҳукми қарзи инсонӣ ҷаҳонеро бигунҷондӣ, Шабонгаҳ мижжа таҳ нокарда, пухтӣ кулчаи ширӣ, Саҳар фарзандҳоятро ба майдонҳо гуселондӣ, Шараф андӯхтӣ аз ҷонфишониҳои фарзандон, Аё модар, аё модар! Бубинӣ хоб шаб фарзандҳои мурдаи худро, Биёбӣ саҳнаи дидорбиниҳои рӯҳонӣ. Ба назди остонат дом монад сояи маргат, Туро хонад ба сӯи олами торику зулмонӣ. Матарс аз марг, охир безаволӣ ту, Аё модар, аё модар! Ҳазорон маргро, андӯҳу ғамро пушти сар кардӣ, Нахурдиву напӯшидиву бо сад ранҷ парвардӣ Маро бигрифта зери пар. Барои он ки дар ман зиндаю ҳозир бубинӣ боз Ҳамон сайёдҳои сайдгашта – рафтагонатро, Шудӣ хуни ҷигар, модар. Кунун имрӯз фарзандат – ҷигарбандат ҳунар омӯхт. Ки ёбад нони беминнат. Ба номат дафтаре бикшод, Дуои хайр гӯ, модар, Ки ӯ бо номи ту дар роҳи раҳҷӯӣ қадам бинҳод. Варо ту мағфират кун, раҳнамоӣ кун, Аё модар, аё модар! Зи лабҳои фурӯрафта, зи ожанги пурасрорат, Агар дурам, агар наздик, хонам панди ногуфта: Чӣ суд аз он гуле, ки зеби як кокул шуду афтод? Сано бодо ба он гул, ки барои даҳр бишкуфта. Ту охир ибтидои ибтидоҳоӣ, Аё модар, аё модар! Ту ҳоло дар дами пирӣ нафасҳои ғаниматро Ба нақши гул, ба рӯи сӯзаниҳо сабт месозӣ. Дурахши охирини чашми худро дар дили шабҳо Барои субҳи фардо ҳадя месозию менозӣ. Гулу нуру шарофат ёдгор аз ту, Аё модар, аё модар! Суруди ҳузнангези қадимиро махон, модар! Дилатро бо суруди аввалини ман даме афрӯз! Агар дасторхону ҷомаи нав дӯзӣ бо уммед, На танҳо баҳри ман, Баҳри ҳама фардоиён ҳам дӯз! Ғанимат дон насиби вопасинатро, саломат бош, Аё модар, аё модар!
*****************************************************************************************************************************
Модар модаро ганчи бебахоям ту буди Зи хар офату бало рохи рахоям ту буди Хар катраи шири ту дарьёи беканорам шуд Хар лавзи ширинат боми ду чахонам шуд Аллахои шабхо гуфта хам киссаи ширинат Аз чашмам наравад хеч шабхои бедориат Модар бишав аз ман ризо ба амри парвардигор Монда буди як руза ин писарро ту Ёдгор Сари кабрат омадам бо ду зону нишастам Ту зери хокию ман рози худ бигуфтам Ба чой овард хохишатро он хохарат ай модар Ба чойи ту модар шуд ба чонам буд баробар Кадри бемодари надоштам то он ки холаам буд Кадр дону мехрубон бачои модарам буд Ту хам рафти холачон холи чойи модар шуд Дуньё хама торик бар пеши назар шуд ечоди хочи пурга
***********************************************************************************************************************
Навои булбул омад, ёд кардам аллаҳоятро, Сари гаҳвора зери лаб суруди хушнавоятро. Ман охир ёд кардам, ёд кардам модари ҷонам, Адоятро, навоятро ҳама меҳру вафоятро…
Модар, ту бароям азизӣ, ғамгусорӣ, ту бароям қадрдонӣ. Ту азизи дили манӣ. Модарҷон, туӣ, ки хонаи мо нур дорад. Ман худро хушбахт меҳисобам, ки дар паҳлӯи худ чунин модари ғамхору меҳрубон дорам. Ай модар, ту ба мисли офтобӣ, ки дар назди худ панч ситора дорӣ ва ба онҳо нур мебахшию равшанӣ ато мекунӣ. Туӣ, ки мо пару боли равон дорем. Модарҷон, ту на танҳо барои ман, балки барои ҳама фарзандонат азизу ширину мӯътабарӣ. Модарҷон, мо ба заҳмату ранҷу азоби ту то ба ин рӯз расидем. Он ранҷу азобат, он заҳмату меҳнатат, он танҳоӣ, он мушкилиҳое, ки дар зиндагӣ аз сар гузаронидӣ пеши чашмонам намоён мегарданд, дилам пур аз ғам мешавад, ки барои мо чунин рӯзҳои сахтро бо умри ширинат иваз кардӣ. Пас мо чаро ҳурмату эҳтиромат накунем, ай модари азобдидаам. Мо, фарзандон якумр хизмат кунем ҳам ба якшаба ранҷе, ки дар сари гаҳвораамон кашидӣ баробар шуда наметавонад. Ман дар наздат қарздор ҳастам ай модарҷон, зеро бароят хизмати шоистае накардаам ва бароят сухани волотарине нанавиштаам, ай қиблагоҳи умедам. Модар, ту азизи дили манӣ, ту аз ҳама шахси наздиктарини манӣ, ту зиндагиву орзуҳои манӣ. Шаб дар хоб ва ҳам дар рӯз фикру ёди ман бо ту аст, ай модари ғамхори ман. Агар қадри ту ва номи некатро надонем, шири сафедат кӯрамон кунад. Ай модари ҷон,касе туро заррае озор бидиҳад тӯфони бало насибаш гардад. Модар, номи некатро бо хати зарҳал навишта, дар қалби худ ҷой кардам, пас ту якумр бо манӣ, дуо мекунам, ки садсолаҳо зинда бимонӣ, ай модари ғамгусори ман. Модар, миёни ҳама он муқаддасоте, ки посу азизашон медонанд исми шарифи ту дар мадди аввал аст. Модар, ту бузургӣ, аз нигоҳат,чашмони меҳрборат умед мерезад, хасу хок заррае буттаву санг, гулу гиёҳ, боду борон, кӯҳҳои сангину дарёи равон дар ҳастии ту аст, эй модари ҷон. Хуршеди меҳри ту бузургтарин тармаи сардро об мекунад. Феъли ғазабат девори азимтаринро хароб. Ёд дорам нахустин сухане, ки гуфтаам «Модар» буд, нахустин қадамҳое, ки дар рӯи замин гузоштаам ба сӯи ту буд эй модари ҷон. Модар, зиндагӣ бо ту зебост, зиндагӣ ширин асту ба қимати ҷон баробар, зиндагӣ ба кас як бор эҳё мешавад, аммо дӯст дорам зиндагиеро, ки ту дар ҳарими он ҷо гашта бошӣ. Ман ҳар рӯз чеҳраи зебои модари хеш мебинам, ҳар рӯз аз зангулаи шеваи хандаҳояш маст мешавам. Чашму рӯяш мебӯсам, аз нигоҳҳои шодиомез талаффузҳои пурмафҳуми ширинаш завқ мебарам. Ҳар рӯз ид дорам бо модарам. Модар, садбарге ҳастӣ ки аз ту бӯи зиндагӣ меояд. Хуштарин орзуҳо аз дуои модарон резад, орзуҳои ӯ гарм,чун оғӯши хуршед, бузург чун дили меҳрубонаш пайки мурод аз ояндаи нек диҳад. Зери чодари орзуҳои модар кас хушном ва тобанда ахтар, дар сояи қудраташ ҷасуру тавоност. Дасте,ки бӯи тифл ба он нишаста, дасти нарм равонбахши модар аст. Ин дастҳо тақдири одам, тақдири дунё ҷунбонад. Тасанно ба дастони пурмуҳаббати модар, ки баҳри некӣ умре сӯи фарзанд дароз мешаванд. Ашки модар сӯзонтар аз шарораи оташ бичакад. Оҳ, агар ин ашк бо гуноҳи фарзанд рехт ҳезуми тар аст ки месӯзад. Модар фариштаи пок аст, агар озоре аз ӯ бинӣ бубахшо, дурӯғе гӯяд рост пиндор, ранҷе диҳад ба дил нагир, ҳар гуноҳи модар ба хотири фарзанд аст. Зиннати бӯстону ҳусни гулбоғҳои зебо аз чист? Гармии пайкари зиндагиро асрорест ниҳон, кай бе хандаи тифл ғунча мешукуфт? Бе умеди модар дили зиндагӣ метапид? Корвони умри одамӣ гузарон аст бебозгашт. Модар зангӯлаи умр асту тифл садояш. Он ҳама кулфате, ки модар барои фарзанд мекашад дар як паллаи бузургтарин тарозуи ҷаҳон вазнин аст. Бори вазнини он як пора дили меҳрубони фарзанд аст. Модар моро ду дасти гиро дода то дасти дӯст бифшорем, ду чашми бино дода, то баду неки дунё шиносем, лаҳни гӯё дода, то суруди дили ӯ чун селаи парасту ба паҳнои дур бубарем, дунёро дар амонӣ нигаҳ дорем. Боре аз модарам пурсидам: - Модар сиёҳии мӯят куҷо шуд? Гуфт: Ба шабҳо додам. Модар, ҳусни накӯят ку? Гуфт: Ба дунё додам. Гуфтам: Модар, хаста шудӣ? Ҷавобам дод: Ҳаргиз. Шабҳо ба ман субҳи ҷовидон, дунёи умедам дод, ки он фарзанди ман аст. Қарзи моро назди модар куҷо итмоме буда, аз ӯ умре қарздорем, қарздори рӯзҳои нек, зиндагии хуб, қарздори калиди бахт, ки барои мо гум кардааст, қарздори муҳаббат ва умед! Модарони азиз идатон муборак!
*******************************************************************************************************************************************************
Аз қ адимулайём хал қ и то ҷ ик ба зан – модар эъти қ оду э ҳ тиром дошт, зеро дар китоб ҳ ои му қ аддаси диниву маз ҳ абии мо мавз ӯ и э ҳ тироми модар ма қ оми му ҳ им дорад. Ҳ атто ҳ азрати Му ҳ аммад саллалло ҳ у алай ҳ и ва саллам дар як ҳ адиси муборакашон ме ҳ рубон ӣ карда фармудаанд: «Ал ҷ аннату та ҳ та а қ домил умма ҳ оти » ( Ҷ аннат зери пои модарон аст). Ҳ амин ҳ адисро Ҳ аким Низом ӣ ба риштаи назм даровардаанд: Ҷ аннат, ки ризои мо дар он аст, Дар зери қ удуми модарон аст. Хо ҳ ӣ , ки ризои мо би ҷӯӣ , Он кун, ки ризои модарон аст. Модар! Ин сухан барои ҳ ар яки мо му қ аддас ва дилнишин аст. Ва қ те ин калимаро ба забон меронем, пеши назарамон шахсеро тасаввур мекунем, ки аз чашмони ӯ нури ме ҳ р меборад. Модар азизтарин инсони р ӯ и замин буда, қ алби вай офтоби гарму пурнурро мемонад, ки оянда фарзандон бо ин равшан ӣ ро ҳ и зиндагии худро хо ҳ анд ёфт. Нависандаи маш ҳ ури Миср Тавфи қ Ал ҳ аким дар васфи зан - модар гуфта буд: «Зан зиннати хона, устоди атфол ва муаллими насл ҳ ост.» Ҳ азрати Му ҳ аммад (с) дар ҳ адиси дигари худ мефармояд: «Ман се чиз аз дунёи шуморо д ӯ ст дорам – атр, зан ва р ӯ шании чашмам дар намоз аст». Ин ҷ о Паёмбари Акрам (с) му ҳ аббат ба занро дар канори д ӯ стии худ ба намозу атр қ арор меди ҳ ад, зеро ҳ амон гуна, ки атр дунёи атрофро ба машоми инсон муаттару босафо месозад ва намоз ба зиндаг ӣ р ӯ ҳ у ҷ ило мебахшад, зан низ зиндагии ҷ омеаро ширину дилпазир месозад. Амиралм ӯ ъминин ҳ азрати Умар (с) ривоят мекунанд, ки Расул (с) фармуданд, ки ба занон ситам макунед ва эшонро озурда масозед ва дар ҳ а ққ и эшон нек ӣ кунед, ки дар дасти шумо гирифторанд ва асиранд. Тани он ҳ о ба фармони Худои таъоло бар Шумо ҳ алол аст. Расул (с) боз фармуданд, ки ҳ а ққ и зан бар шав ҳ ар пан ҷ аст: аввал, ӯ ро ба даруни хона кор фармояд, дуюм, қ оида ҳ ои намозро ом ӯ зонад, сеюм таоми ҳ алол биди ҳ ад, чорум бар вай зулм накунад, пан ҷ ум бе хиёнат ӯ ро назанад. Шахсе назди ҳ азрати Му ҳ аммад (с) рафта аз ӯ пурсид: «Ё Паёмбар! Ман ч ӣ касеро метавонам д ӯ ст дошта бошам, ба ӯ э ҳ тиром гузорам? Оё чунин шахс ву ҷ уд дорад? Паёмбар (с) ҷ авоб доданд: «МОДАР!» Он шахс боз се бор саволи худро такрор намуданд ва Паёмбар (с) як хел ҷ авоб медоданд. Фа қ ат бори чорум гуфтанд: «Падар ҳ ам». Ҳ азрати паёмбар (с) занон -модаронро д ӯ ст медоштанд ва пайравони худро низ ба э ҳ тироми зан - модар амр менамуданд. Дар як ҳ адисашон таъкид кардаанд, ки ҳ амаи ашёи олам зебост, аммо модар аз ҳ ама мав ҷ удоти дунё авлотару зеботар аст. Ҳ арчанд фарзанд бадр ӯ ю но қ ис бошад ҳ ам, лекин модар ӯ ро д ӯ ст медорад. Аз ин р ӯ , дар ҷ а ҳ он му ҳ аббате бе ҳ тар аз му ҳ аббати модар нест. Дар ин маврид Асадии Т ӯ с ӣ фармудааст: Агарчанд фарзанд чун деви зишт, Бувад назди модар чу ҳ ури би ҳ ишт.
******************************************************************************************************************************************************
Амри модар мукаддас асту азиз, Ман ба ичрои он дихам хама чиз. Карда бовар ба гайратам модар, Чист дигар аз ин шараф бехтар! Сари худро агар дихам бар бод, Ин шарафро зи каф нахохам дод.
******************************************************************************************************************************************
Эй Худои парвардигору чаббор, Аз ту миннатдорам ман сад хазор бор. Маро бо заифа пайванд намуди, Бо он умрам ширин чу канд намуди. Маро пеш бо модар ошно намуди, Сони бо биби рахнамо намуди. Чил сол аз ин пеш модар шинохтам, Зи пистонаш ширу шарбат гудохтам. Низ чил соли комил модарам Парвариш кард маро аз по то сарам. Шабхо гахе бехоб гашт аз гами ман Хабаргир мегашт зи хар дами ман. Эй дуст,кист бе модар пайдо гаштааст? Зи он пайдо шоху авлиё гаштааст. Чаро кадри заифа мо надонем? Он заифа - модар!Чаро надонем? Кудак будам биби калон шинохтам, Зи он ман ашъору достон шинохтам. Хануз дар ёди ман он лутфи ширин, Бар бибии ман расад сад офарин. Гар бибиам намешуд дар ин дунё Падари ман чи тавр хамегашт пайдо? Бибиам гарчи заифа ном дорад, Дилам зи хар кори он ором дорад. Заифаро хар кас гар озор дихад Хар гул барои он хасу хор гардад. Ман рози нестам,заифа хор гардад, Дар ин замини пок дилозор гардад. Хабибам!Акои Оксой бигуяд чандон, Дили заифон созем шоду хандон!
********************************************************************************************************************************
Модар, модаро, ту ибтидоям будӣ, Ҳам қимати қомати расоям будӣ. З-аввал ту намезодӣ, намемурдам ман, Гӯё ки ту низ интиҳоям будӣ.
Модар, модаро! Шири сафедам додӣ, Дунё баумед асту умедам додӣ. То бар сари ман чӣ ояд аз бешу камӣ, Ту дар сари гаҳвора навидам додӣ.
Модар, модар, чаро чунин зодҳ маро? Дар чорсуи азоб раҳ додҳ маро? Аз синаи гарми хеш берун кардҳ, Дар синаи сарди хок бинҳодҳ маро.
Ҷаҳонеро паи эъҷоз доданд, Фазоеро паи парвоз доданд, Чу моро модарон зоданд рӯзе, Заминро ҳамчу пойандоз доданд.
******************************************************************************************************************************
(Ба он духтарон ва заифоне,ки аборт мекунанд)! Очаам!Чаро таваллуд накарди маро? Гарчи умеди бисьёр доштам зи дунё. Чаро намонди даме шоди бубинам? Бо завку шавк дар зонуат бишинам, Аз синаат ширу шарбат бимакам. Нахох,ки нолаи маро аз он дунё, Шунидан бихости ту очаи расво! Бузургон такрор гуфтаанд чунин: "Гар ту хаёт бубахши чу шахди ширин Ба чисму хар як фарзанди точи Гуё,ки ту олам мунаввар намуди". Чаро ба фарзандкуши ихтиёр бикарди? Чаро ба хуши чунин карор бикарди? Накарди шавад некихо маро корам, Чаро кар бигашти,нашунида доду зорам? Чаро ба теги он чаллод маро супурди? Магар аз ин савдо хузуре бибурди! Кунун бар фигони ман гуш андоз, Ки дар баданат кушти маро,эй бе ниёз! Магар дар синаат сангаст ба чои дил Ту эй очаи берахму,чаллоду котил! Чаро хар буду шудам нобуд бикарди? Чаро чисму чонам ту ношуд бикарди? Балки ман марди устувор мегаштам, Байни мардуми худ неккор мегаштам. Ё чун Довуд подшохи окилу доно Дар руи чахон номдор мегаштам. Балки парирухсору,гулизору зебо Чун малика Раксона тадбиркор мегаштам. Балки чун Рустами достон пахлавону ботир, Ё чун Мусою Хорун некукор мегаштам. Туро ба модар номидан ор дорам бидон! Чун ту оча курбон шавад ба нек модарон. Эй очаи лаъин!Маро аз худ карди чудо, Бирафтам зи дунё аз ту гашта норизо! Мабодо касе ин кори туро талабгор буд, Ва дили ту мачбуран ба ин кор рози шуд, Аммо,ман бирафтам зи дунё,гуфта нафрин, Ба ту очазори бехудою лаъин! ********************************************************************************************************************************************
Ба он модар, ба он манзар, Ҳазорон шукру миннат бод,
****************************************************************
Дилором бошад зани некхох, Валек аз зани бад худоё,панох, Зани зишти бадхуй ранч асту бор Зани хубу хушруй хеш асту ёр.
******************************************************************************************************
Аз сари пистони ту сар мешавад шӯри ҳама, Аз сари дастони ту пайроҳаи дури ҳама. Аз дили ту сар шавад дарёдилӣ, Қобили сурат шавад обу гиле, Чашми бедори ту моро бахти бедор оварад, Ҷунбиши гаҳвора ёд аз чархи даввор оварад, Домани бахт аст аз домони ту, Дил басомон аст аз сомони ту. Сӯзани ту аз сутуни қасри тилло қимат аст. Рӯи нуронии ту аз рӯи дунё қимат аст. Бе ту хуш фоле намонад дар ҷаҳон, Ҷои ту холӣ намонад дар ҷаҳон...
***********************************************************************************************************************************
Аё МОДАР хузурат партави нури Худо дорад, Канорат лаззате аз кибриё дорад. Чахонро покии шират ба по дорад, Навои аллаи ту зиндагониро бако дорад..ЯКЕ СИМУ ЗАРУ ГАВХАР БИХОХАД, ЯКЕ САД АХТАРИ ДУНЁ БИХОХАД. ДИЛИ МАН АЗ ХАМА КОЛОИ КИММАТ, ДУОИ ХАЙРИ МОДАРРО БИХОХАд
************************************************************************************************************************************************
Ривоят мекунанд, ки Худованд накҳат аз гул, нӯш аз ангубин, гармӣ аз офтоб, тароват аз борон, шукӯҳ аз осмон, қаҳр аз бабру борондагӣ аз абр, вафодорӣ аз қуву равшанӣ аз субҳ, зебоӣ аз баҳору хушилҳонӣ аз андалебро қатра - қатра ҷамъ оварду занро офарид, то ҷаҳонро равшану инсониятро хушбахт гардонад. Дар ситоиши занон бузургони олам андарзҳои безавол офаридаанд. Ҳазрати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам дар васфи зан-модар чунин фармудаанд:"Биҳишт зери қудуми модарон аст". Аз ин рӯ, ҳар касе, зан - модарро хор медорад, ӯ назди Худованд гунаҳкор аст.
Обрӯи аҳли дин аз хоки пои модар аст,
Ҳарчи доранд ин ҷамоат аз дуои модар аст.
Он чӣ дар васфи биҳишт фармуд Қуръони Карим,
Соҳиби Қуръон бигуфто, зери пои модар аст
Модар чароғу чашми хонадон,киматтарин неъмати дунё, ганҷи бебаҳост ва он барои фарзанд шахси аз ҳама наздику меҳрубон ва мунису ғамхор ба ҳисоб меравад.
Хар дуои модарони дилкабоб
Дар хакки фарзанд гардад мустачоб
Дар хадиси Мустафо(с.а.в)дидам навишт
Дар кудуми модарон бошад бихишт
*******************************************************************************************************************************
ЭЙ МАН САДКА ШАВАМ,БА ХУСНИ РУЯТ МОДАРАМ.БА ЛАЪНИ ХУШУ,БА ГУФТУГУЯТ МОДАРАМ.ЯК ЛАХЗА АГАР ТУРО НАБИНАМ БА БАРАМ.ОН ЛАХЗА РАВАМ БА ЧУСТУЧУЯТ МОДАРАМ.
**********************************************************************************************************************************************
Эй хона Худо, ба мулку манзил, модар,Аз нури Худо гирифта кандил, модар.Ман кашфи бузургият бикардам, ки туиАз баъди Худо бузург дар дил модар.Тобон будию ба дида тобон, модар,Аз мехр ба синахо гулафшон, модар.Нуре шуда бо Худои худ пайвасти,Эй нури ба дидахо дурахшон, модарМодар, модар, зи дарди ту хайронам,Бо ту сузад тамоми чисму чонам.Мехмонгузарони ман буди дар хама умр,Имруз ту мехмониву ман гирьенам.
*******************************************************************************************************************************************
Чон фидои як нигохи дилрабоят модарам, Он навозишхои пур мехру вафоят модарам. Хар кучо рафтам агар рохам хатарнок буд вале, Боз гаштам назди ту ман бо дуоят модарам.Чон фидои як нигохи дилрабоят модарам, Он навозишхои пур мехру вафоят модарам. Хар кучо рафтам агар рохам хатарнок буд вале, Боз гаштам назди ту ман бо дуоят модарам.Модаричон чашму абруи туро пазмон шудам, Аз дурихо шуълаи руи туро пазмон шудам. Хоб мекардам ба рохат дар сари зонуи ту, Дуру марчон мондаву зонуи туро пазмон шудам.
*********************************************************************************************************************************************
Асои дасти Модар бош фарзанд, Давои дарди Модар бош фарзанд. Ки Модар бахри ту болу паре аст, Бароят доимо точи саре аст
Модар, модар, ба чон баробар модар,Хуршеди сабохи мехрпарвар модар.Хуршеде, ки хар сахар барояд ба чахон,Аз боиси ман доду кайсар модар. Диле дорам, ки навкар мешавам ман,Асири пои модар мешавам ман.Агар модар ба фарзанди нагирад,Дар ин олам каландар мешавам ман.
**************************************************************************************************************************************************
Модарам нури ду чашмонам туи,Киблаи вакти намози ман туи,Садкаи он номи покат мешавам,Модарам дарду дуои ман туи.Модарам боши давлат бар сарам,Шукр аз ин давлати дунё кунам.МОДАРАМ умеду ормонам туи,Рохнамои рохи рузгорам туи,МОДАРАМ фасли бахори ман туи,Наврузи некному буи бихишти ман туи.Боши ту рахнамои рузгори умри ман,МОДАРАМ бахти сафеду умри чавонам туи.
*************************************************************************************************************************************************
Шукри Худоанд, ки ба ман модаре ато намудааст! Бихамдуллох, ки дар олам азизу сарваре дорамНаку гуфтору хушгуфтору зебо модаре дорамЧу бошам дар канори у бувад гам дар канор аз ман Наку гуфтору хушрафтору зебо модаре дорамТамоми моли дунёро нисори макдамаш созам Ки аз дунё зи молу зар басе ман бехтаре дорамНаметарсам зи печу тоби рохи зиндаги харгизКи дунё додае омурзгоре рахбаре дорамДар ин дуёаму аз охират хам махваре дорам Ки дар зери кадамхояш бихишту Кафсаре дорам
***********************************************************************************************************************************************
********************************************************************************************************************************************************
Рузи таваллуди туву гарчй наям канори ту
Муборак эй азизи чон таваллуду бахори ту
Дар ин диёри нозанин,ки ёсуман шукуфта аст,
Шукуфта бод наргиси чамоли нурбори ту
Дареги ин чудоихо,ки дар масири зиндаги,
Хамеша хира дар раҳам нигохи интизори ту.
Дареги умри рафтаам, гузаштахои кудаки,
Биё,ки буса мезанам ба муи тобдори ту.
Tу ай чахону чони ман,фуруги дидагони ман,
Дили гамину хастаам, хамеша хостгори ту.
Зи дури дурхо биё ба суям эй сурури дил,
Ки нашъа медихад маро хузури файзбори ту.
Маро чу парваридаи ба мехрабонии фузун,
Ба сидк з-ин сабаб, манам хаме сипосдори ту
Давлати осудагӣ домони модар будааст,
Ба кунҷи сандалӣ биншаста шабҳо, модари пирам,
Ту шояд ҷомаи домодӣ медӯзӣ ба сад ният,
Ки рӯзи тӯй дида бар қади ман, бишканӣ армон,
Бубинӣ то ба ранги нав, ба ҳусни нав ҷавоният,
Ба он дастони ларзони шарафмандат бимирам ман!
Наёбад чашми камбинат ба ҷустан чашми сӯзанро,
Биларзад дасти пурэъҷози ту дар қабзаи пирӣ,
Валекин боз медӯзӣ ту дастархони гулдӯзӣ,
Ки рӯзи маърака дар байни мардум обрӯ гирӣ,
Чи дунёест дунёи умеди ту, Аё модар, аё модар!
Ниҳону пардагӣ бигзашт даврони ҷавоният,
Ҳаётат дар гуселу пешвози зиндагӣ тай шуд.
Бикун бо гӯшаи қарси сафедат пок ашкатро,
Ба дунё одамӣ як бор меояд ба пои худ...
Ба оҳи тобнокат аз куҷо акси садо ҷӯӣ,
Аё модар, аё модар! Бурун аз деҳа норафта, надидӣ рӯи дунёро,
Ба гирди хеш гӯё чарх гаштӣ, зиндагӣ кардӣ.
Ба гирди русто домони гардун гӯӣ часпида
Туро барбаст роҳи нияту азми ҷаҳонгардӣ.
Чӣ дорад олами дар худ ниҳони ту, Аё модар, аё модар!
Худо гуфтию оят хондию таъбирҳо ҷустӣ,
Ту доим “Ҳафтяк” мондӣ ба зери болиши кӯдак,
Ки шояд тифл бебоку далеру қаҳрамон гардад.
Дили пайғамбарон гунҷад даруни синаи кӯчак..
. Даруни кулбаи пасти назарногири пур аз дуд,
Ба ҳукми қарзи инсонӣ ҷаҳонеро бигунҷондӣ,
Шабонгаҳ мижжа таҳ нокарда, пухтӣ кулчаи ширӣ,
Саҳар фарзандҳоятро ба майдонҳо гуселондӣ,
Шараф андӯхтӣ аз ҷонфишониҳои фарзандон,
Аё модар, аё модар! Бубинӣ хоб шаб фарзандҳои мурдаи худро,
Биёбӣ саҳнаи дидорбиниҳои рӯҳонӣ.
Ба назди остонат дом монад сояи маргат,
Туро хонад ба сӯи олами торику зулмонӣ.
Матарс аз марг, охир безаволӣ ту, Аё модар, аё модар!
Ҳазорон маргро, андӯҳу ғамро пушти сар кардӣ,
Нахурдиву напӯшидиву бо сад ранҷ парвардӣ
Маро бигрифта зери пар.
Барои он ки дар ман зиндаю ҳозир бубинӣ бо
Ҳамон сайёдҳои сайдгашта – рафтагонатро,
Шудӣ хуни ҷигар, модар.
Кунун имрӯз фарзандат – ҷигарбандат ҳунар омӯхт.
Ки ёбад нони беминнат. Ба номат дафтаре бикшод,
Дуои хайр гӯ, модар, Ки ӯ бо номи ту дар роҳи раҳҷӯӣ қадам бинҳод
. Варо ту мағфират кун, раҳнамоӣ кун, Аё модар, аё модар!
Зи лабҳои фурӯрафта, зи ожанги пурасрорат,
Агар дурам, агар наздик, хонам панди ногуфта:
Чӣ суд аз он гуле, ки зеби як кокул шуду афтод?
Сано бодо ба он гул, ки барои даҳр бишкуфта.
Ту охир ибтидои ибтидоҳоӣ, Аё модар, аё модар!
Ту ҳоло дар дами пирӣ нафасҳои ғаниматро
Ба нақши гул, ба рӯи сӯзаниҳо сабт месозӣ. Дурахши охирини чашми худро дар дили шабҳо Барои субҳи фардо ҳадя месозию менозӣ.
Гулу нуру шарофат ёдгор аз ту, Аё модар, аё модар!
Суруди ҳузнангези қадимиро махон, модар!
Дилатро бо суруди аввалини ман даме афрӯз!
Агар дасторхону ҷомаи нав дӯзӣ бо уммед,
На танҳо баҳри ман, Баҳри ҳама фардоиён ҳам дӯз!
Ғанимат дон насиби вопасинатро, саломат бош, Аё модар, аё модар!
*********************************************************************************************************************************************************
Чунинам зодаи модар. МОДАР ЭЙ ПАЙГАМБАРИ ЗЕБОИ ИШК... Модар эй волотарин руъёи ишк Модар эй дилвопаси фардои ишк Модар эй гамхори бе хамтои ман Аввалину охирин маънои ишк Зиндаги бе ту саросар мехнат аст Зери пои туст танхо чои ишк Модар эй чашму чароги зиндаги Калби ранчури ту шуд дарёи ишк Такягохи хастагихоям туи Модар эй танхотарин маъвои ишк Ёди ту ором месозад маро Аз ту оханге гирифта нои ишк Савти лолоии ту эъчоз кард Модар эй пайгамбари зебои ишк Мохи ман пушту панохи ман туи Чони ман эй гавхари яктои ишк Дуст медорам туро девонавор Аз ту эхё шуд чунин дунёи ишк Эй аниси лахзахои бекаси Дар дилам барпо шуда гавгои ишк Ташнаи огуши гарми ту манам Ман ки мачнунам туи лайлои ишк. Маънои ишк Модар эй сояи алтофи худо Эй саросар хама мехр Эй дилангезтарин маънии ишк Эй ки ёдат хама оромиши ман Эй вучудат хама хохиши ман Ту намоёнгари алтофи худои модар Марваву хаччу сафои модар Зери пои ту бихишт аст бихишт Боз хам тифли туам Харчи кардам Чи зебову чи зишт Дасти ту гармтарин гармии мехр Мехри ту поктарин маънии ишк Нафасат роихаи райхон аст Дидани руи накуят модар Хама дарди маро дармон аст Вирди зери лаби ту зикри дуъост Хона бо будани ту Бехтарин боги дилангези худост Поктар аз хама покихои Хубтар аз хама хубихо Бо сафотар аз хама дунёи Модар Модари хубам ба худо Дафтари имри маро Ту чу шерозаи хасти хасти Ту сазовори чи хасти Хама чиз Ман чи дорам ки туро зебад Хеч Сояи лутфи худои модар Маънии ишку вафои модар Шеъри ман дархури тафсират нест Авчи мехриву сафои модар Re: Маънои ишк Ту шукуфотарин бахори мани Мехрубони ман, нигори мани Хама олам агар зи ман бигусаст Боз хам хуби ман канори мани Мехри ту нуктаи уручи ман аст Хуш ба холам ки гамгусори мани Хуш ба холам ки бо ту сармастам Дар рахи ишк таксавори мани Бо ту чони дубора мегирам Ту ки поёни интизори мани Интизор шикаст харчи гам аст Ту ки харза бекарори мани Re: Маънои ишк Ало Модар туи нури ягона! Чароги манбаи нури ягона. Чони чонам мехрубонам Модарам. Такягохам пушти бонам Модарам
Писаре аз модараш пурсид:Модар, чаро гиря мекунӣ?Гуфт: Зеро ман як зан ҳастам.Писар гуфт: Ман инронамефаҳмам.Модар ӯро ба оғӯш кашидагуфт: Ҳаргиз нахоҳӣ фаҳмид...Пас писар аз падар пурсид, кичаро модарам бе сабаб гирямекунад. Падар гуфт, ки ҳамаизанон бе сабаб гиря мекунанд.Писарак ба воя расид ва то ҳолнамедонист, ки чаро занон гирямекунанд.Инак рӯзе бо соддагӣ азҳакиме пурсид: Чаро занон гирямекунанд?Хирадманд посух дод: Вақте, кизан офарида шуд, Аллоҳбарояш китфони пурқувватдод, то ки вазниниҳои оламробардорад. Ва дасту бозуи нармдод, то ки ба мо роҳат бахшад.Барояш қувваи дохилие, додбарои бардошти таваллудикӯдак ва барои бардошткардани он лаҳзае, ки ӯро таркмекунанд (баъди ба воярасидан).Барояш салобат ва маҳкамиебахшид, ки мушкилиҳоихонавода ва наздиконро пасисар кунад ва ҳамеша ғамхориэшон бошад.Ва барояш муҳаббатифарзандонашро додааст, кихотима намеёбад ва дигаргуннамешавад (ҳатто агарфарзандон сабаби дардуаламҳояш шаванд ҳам).Муҳаббати шавҳарашро атокардааст, то ки дар хидмати ӯбошад ва рафторҳоинохушоянди ӯро фаромушсозад. Ҳикмате барояш дода, тохонаводаро танзим кунад.Ва ахиран "АШК" – ро барояшдода, то ки онро бирезад, товазниниҳои он ҳамамасъулиятро афканад ва роҳихудро идома диҳад.Ин ҳам ягона нуқтаи заъфиӯст.Барои ҳамин агар ӯро дидӣ, киАШК МЕРЕЗАД, барояш бигӯ:"Модарҷон туро дӯст медорамва ҳама он кору талоши туроқадр мекунам..."Агарчанде гиряи худро идомамедиҳад, лекин эҳсоси роҳатхоҳад кард.Чӣ қадар бузург аст МОДАР!
**************************************************************************************************************************************
Ҳиҷрони модар Давлати осудагӣ домони модар будааст, Ҳар баҳоре аз лаби хандони модар будааст. Абр чун бусад рухи наргису ёсу настаран, Шуртар аз оби у борони модар будааст. Нест оҳанге, ки то бахшад фараҳ бар руҳу ҷон, Беҳтарин савту садо, афғони модар будааст. Дилбаре чун тарки ёре мекунад боке мабод, Аз ҳама танҳоиҳо ҳиҷрони модар будааст. Бо умеде аз шикебои ба раҳ дузад нигоҳ, Мунтазир доим ба раҳ чашмони модар будааст.
*************************************************************************************************************
Модар! Ватан! Ин ду калима, ки ҳамагӣ аз панҷ ҳарф таркиб ёфтаанд, дар мазмуну мундариҷа он қадар маънӣ,шукӯҳу шаҳомат доранд, ки дар тасвирашон садҳо достону романҳо офарида шуданду ғазалу таронаҳо сароида мешаванд. Ин ду мафҳум барои ҳар як инсон ончунон азизу муқаддасанд, ки барои ҳифзи ҷону нангу номусаш фарзандони арзанда ҷони худро дареғ намедоранд! Тифл баробари ба олами ҳастӣ омадану чашм кушодан аз бӯи онҳо машом муаттар карда бо ҷону дил дӯсташ медорад. Дар оғӯши модар - Ватан хору зор нашуда зиста ба воя мерасад. Барои ҳамин ду калима бе ҳамдигар маънои худро гум карда дар алоҳидагӣ вуҷуд дошта наметавонад. Модар – Ватан муқаддастарин мафҳум ҳимояи он шаъну шараф ва қарзи инсонии ҳар як шахс ба ҳисоб меравад.
Ман булбуламу ватан гулистони манаст,
Чун модари мехрубон нигахбони манаст.
У буд ки ман зи нести хаст шудам,
Ин аст ки имони ману чони ман аст..
Бузургии зан-модар пеш аз ҳама дар он таҷассум меёбад, ки ӯ чароғи хонадон, идомадиҳандаи насл, тарбиякунанда ва ба камолрасонандаи фарзанд, инчунин нигоҳдорандаи забон, таърих ва фарҳанги миллӣ мебошад. Агар ободиву суботи ҷомеа аз осоишу оромии ҳар як оила вобаста бошад, дар навбати худ ободии ҳар як хона дон аз рӯҳияи солиму созанда, сатҳи маънавиёту маърифатнокӣ ва тандурустии зан-модар вобаста аст. Ба андешаи ман зани тоҷик, ки намунаи олитарини зан-модар аст, дар доираи модарсолорӣ аз аввал то имрӯз боқӣ мондааст. Имрӯз ҳам ӯро чун зан-модар - ҳамон модаре, ки сари гаҳвора алла мехонад, парастиш мекунанд, вале шахсияташ, ишқу муҳаббаташ, андешаву оламашро касе эътироф наменамояд. Афсӯс, ки имрӯзҳо бори вазнини ҳаётро ҳам бештар занон мекашанд. Рисолати аслии зани тоҷик сабурии ӯст. Зан модари тоҷик заҳматкашу меҳнатқарин буду ҳаст ва мемонад.
Ба қавле «Ғами дунёи наву кӯҳна ҳама бори зан аст».
Cад чону дил фидои як муддаои модар,
Фатху кушоиш орад дасти дуои модар.
Бишнид гар садоям дуньёи сахтгушон,
Ангезаест шояд аз аллахои модар!!!
Модар барои ҳар як шахс азизу муқаддастар аз ҳама мавҷудоти рӯи олам аст. Ҳар чӣ ки дар рӯйи замин дорем, ҳатто ҷони азизи худро лозим шавад, тайёрам барояшон фидо созам. Модарон арзандаи ҳамагуна эҳтирому дӯстдорианд. Зеро меҳрубонтарин инсонҳои рӯи оламанд ва фарзандро дар ҳама ҳолат дастгиранду дилсӯзу бахшанда. Hавозиши дастони модар беҳтарин истироҳат аст барои фарзанд, новобаста ба синну сол.
Дили пайғамбарон гунҷад даруни синаи кӯчак...
Даруни кулбаи пасти назарногири пур аз дуд,
Аё модар, аё модар!
Ишкам, умедам, хаётам туи, эй модаричон модарам,
Калбам, садоям, навоям туи, эй модаричон модарам,
Ширин забони, дармони чони, эй модаричон модарам,
Танхо бароям ту мехрубони, эй модаричон модарам,
Аё модар, ба қурбони ту мирам, Чу муҳри меҳри паймони ту мирам. Ҷаҳон пурмакру дастон аст, бигзор, Ки ман дар рӯи дастони ту мирам.
Дилам хоҳад равам бар кӯи модар, Вуҷудам пур шавад аз бӯи модар, Тамоми рӯи дунёро бигаштам, Надидам рӯи хуш ҷуз рӯи модар.
*********************************************************************************************************
Эй модари ҷон, ба гирди дастурхонат, Мо ҷамъ шавем ҷумла фарзандонат. Гар ҷамъ шавем хотират ҷамъ шавад, Дарбеҳ бишавад пораҳои ҷонат.
********************************************************************************************************
МОДАР он сарчашмаи чушони хаётест,ки хастии моро аз файзи худ шодоб мегардонад.МОДАР-сарчашмаи мехру мухаббат,шавкати беканор, нури хар як хонадон аст.. МОДАР!-туи он мохи дурахшоне,ки бо нури мехрборат шабхои тираю торики моро равшан месози. МОДАР!-ту офтоби дар зиндаги,ки моро гармию рушнои мебахши. МОДАР!-зиндаги аз ту огоз мешавад ва дунё аз буйи мукаддаси ту атрогин аст. МОДАР!-бонуи хар як хонадону хуснбахши замину нусратбахши тамоми рухи инсон хасти. МОДАР!-сафедии муи сарат барои фарзандонат рохи сафеди зиндагист. МОДАР!-нафаси ту насимест,ки оромишро дар чону тани мо чори мекунад. МОДАР!-чехраи нуронии ту барои мо азизу мукаддас аст. МОДАР!-дасти навозишгари ту таскинбахши мо дар лахзахои душвории зиндаги аст. МОДАРЧОН хар як тори муятро мепарастам,зеро муи чун шаб сиёху руи чун сапедат барои ба камол расидани чигарбандонат сапед гаштаву дар рухсорахои гули садбаргат ожангхо падид омадаанд.Тамоми умр бахри пешравию саодатмандии рузгори фарзандонат кушиш кардаи ва ба зиндагии мо шукуху шахомат бахшидаи.
Боз мехоҳам, ки аз нав кӯдаки нодон шави, Боз мехоҳам, ки аз нав кӯдаки гирён шави. Бар сари зонуи модар боз биншини даме, Гиряву хандаат , сарамро нарм бинвозад ҳаме.
Кӣ аз модар ду бор таваллуд шудааст? Кӣ ду бор кӯдак будааст? Кӣ ду бор ба ҳаждаҳ даромадааст?
Нестӣ нахли дубар, эй гулписар, То ки ҳар соле ду раҳ бор оварӣ, Бишкуфӣ ду бор, ёбӣ ду баҳор, Зиндагии тоза такрор оварӣ. Як баҳору як гулу як навбатест Баҳри мо дар зиндагии одамӣ. Ҷовидона чарх мегардад замин, Чарх мегардем дар он мо даме. Гар фитад аз осмон исторае, Ҳамчу ашки оташини осмон, Дор онро дар кафи дастони худ, Барфурӯзаш чун чароғи хонадон. Дидаӣ гулбаргборони баҳор, Гирдбоди қисмати гулзорро? Ҳусни одам низ чун гулбаргҳост, Мешавад бар роҳҳо барчошҳо. Гил агар бошад, бирӯяд боз гул, Ҷовидон бодо русуми дилбарӣ! ...Нестӣ нахли дубар, эй нозанин, То ки ҳар соле ду раҳ бор оварӣ. Ин пагоҳӣ субҳ баҳри ту дамид, Ҳамчу рӯи ту дурахшону сафед. Гӯӣ нав огоҳ шуд аз ошиқӣ, Лаззати оғӯши дунёро чашид. Бо ту гӯё шуд таваллуд оламе Олами гулбозию дилбозиҳо. Бо ту гӯё ибтидо шуд роҳи нав, Роҳи худкобию сарафрозиҳо. Бо ту ҳамсол аст имрӯз офтоб, Ҳамсафи ту абру барқу жола аст. Ин ҷаҳону ин замину осмон Мисли ту имрӯз ҳаждаҳсола аст...
****************************************************************************************************************************************************
Падару модар дарахти сабзи низоми хилқатанд, ки фарзандон меваҳои шодоби он мебошанд. Онон замини пурбаракате ҳастанд, ки маҳди пурмеҳри онон, заминасози парвариши насли одамиён ва оғӯши гармашон, бистари муносибе барои рушду шукуфоии истеъдоди фарзандон мебошад.
********************************************************************************************
Ту ҳайрон мешавӣ, модар, Ки ман, фарзанди ту ҳар сол як бор Дурӯза меҳмонӣ мебиёям. Пас аз сайру сафар аз шаҳрҳои номию зебо,.
Иллохо,ба хар кори мисво,нигахдорат Худо бошад, Ба пахми илму Туро,асоскорат Худо бошад. Иллохо бигардад равшан умри азизат доимо, Зи хар офату бало халоскорат Худо бошад. Якат сад хазор гардад,зарафшорат Худо бошад, Ба ту саъодат бахшида тадбиркорат Худо бошад. Иллохо абадул абад,сардорат Худо бошад, Иллохо,дуогую сари корат Худо бошад!
Фарзанд давоми умри инсон бошад, Неруи дилу халовати чон бошад. Модар чу дарахтест дар ин боги чахон, Бигзор ки мевааш фаровон бошад.
**********************************************************************************************
Парвардигоро фарзандони моро аз чумла тамоми фарзандони мусалмонро бо роҳи нек ҳидояат намо имони комилу тавфик ато фармо аз илму дониши ин дунёву охират саршор гардон ва аз чумлаи фарзандони солеҳе гардон, ки дар охирату ҳозир дастгири падару модар бошанд
«Эй Парвардигори ман, ба ман илҳом кун (ва тавфиқ бидеҳ), то шукри неъматеро ки бар ман ва бар падару модарам инъом кардаӣ, ба ҷой орам ва то коре шоиста бикунам, ки ту аз он хушнуд шавӣ ва фарзандони маро солеҳ гардон! Ҳароина, ман ба сӯи ту тавба кардам ва ҳароина, ман аз мусулмононам.» Аҳқоф; 15
ШАХЗОДШЕРИ ЧОНУ ДИЛИ МОДАР ДАР ИН РУЗЕ,КИ БАРОИ МАН ФАРОМУШТНАШАВАНДА АСТ БАРОЯТ АЗ ДАРГОХИ ЯЗДОНИ ПОК АВВАЛО СИХАТУ САЛОМАТ,БАРОРИ КОРУ РУЗГОР ДАР ЧОДАИ ПЕША КАРДААТ БУРДБОРИХО ВА БАРАКОТ ДАР ХОНДАНАТ МУВАФФАКЯТХО ТАМАННО ДОРАМ. ИЛЛОХ ХАМЕША ДАР БОЛОИ ХАМАИ ДУШВОРИХОИ ЗИНДАГИ ДАСТБОЛОЮ ПИРУЗ БОШИ ВА ДАР ПИРОНСОЛИ АСОИ ДАСТИ ПАДАРУ МОДАР ЧОНУ ЧИГАРИ МОДАР.
ДУОЯТ МЕКУНАМ ФАРХУНДА БОШИ
ХАМЕША ДАР ДИЛУ ДАР ДИДА БОШИ.
Умрат зи саду ҳазор афзун гардад, Дарду алам аз дили ту берун гардад
Модар.... чихел калимаи ширин ва дилагез аст.Вактеки Модар мегуем тамоми баданамону рухамонро як ехсоси хубе фаро мегирад, ки мо аз он халоват мебарем. Модар ба мисли замин якто аст ва мухабати у барои мо фарзандон беканора ва човидона аст. Як шаба ранче , ки Модар кашид Бо ду чахонаш натавон баркашид. Аё модар! Туро ёд кардам, дар танҳои чашм мепушам ва садои хандаҳоят ба гуш мерасад. Вақте чашм мекушоям ин садо хомуш мегардад, зеро ин садо тасаввур аз хотиротам буд. Туро ёд кардам модар,чи гуна суханҳое бароят бигуям то ту дар наздам ҳозир шави ва туро оғуш гирам сарамро болои китфонат гузораму роҳат кунам. Оҳ модар! Чашмонам аз ёди ту ҳамеша нам ҳастанд. Чи қадар вазнин, чи қадар мушкил ин дури аз ту, туро ёд кардам. Биё модар, даст бар сарам бигузор, дили мисли мавчҳои дарё пурталотум гаштаамро ором намо, биё ки ман бо ту рози дил бигуям. Эй раҳмати Худованд ту бузургтарин шахси ҳаёти, зеро бо ин ҳама бузурги маро пиҳил карди. Эй чаннати Парвардигор дар руи замин! Ту василаи хушбахтии ҳаёти ман, зеро ту маро бизоди, баҳри ман шабҳо дар сари гаҳворам нишаста бехоби кашиди, ду чуйбори ширатро аз ман дареғ надошти. Туро ёд кардам модар ту мисли гул ҳасти, ки аз буи хушат чаҳон муаттар аст. Аё модар! Туро ёд кардам, аз ин дури дилам шикаста аст мисли намози мусофир.
ТИФЛИВУ ДОМОНИ МОДАР ХУШ БИХИШТЕ БУДААСТ, МО БА ПОИ ХУД РАВОН ГАШТЕМУ САРГАРДОН ШУДЕМ. ............................................................................. Аз сари пистони ту сар мешавад умри хама, Аз сари дастони ту пайрохаи дури хама. Аз дили ту сар шавад дарьёдили, Кобили сурат шавад обу гиле.
Чашми бедори ту моро бахти бедор оварад, Чунбиши гавхора ёд аз чархи даввор оварад. Домани бахт аст аз домони ту, Дил ба сомон аст аз сомони ту.
Сузани ту аз сутуни касри тилло кимат аст, Руи нуронии ту аз руи дуньё кимат аст. Бе ту хуш фоле намонад дар чахон, Чои ту холи намонад дар чахон.
Cад чону дил фидои як муддаои модар, Фатху кушоиш орад дасти дуои модар. Бишнид гар садоям дуньёи сахтгушон, Ангезаест шояд аз аллахои модар!!!
Бӯи ҷону бӯи нону бӯи пистон, Бӯи гулҳои баҳори баччагӣ, Бӯи шири гарми навдӯшида меояд зи дастони ту, модар. Дар рухат ожангҳо чун сатри шеъри зиндагӣ, Офарин хонанд бар азму ба имони ту, модар.
-------------------------------------------------------------------------------- Дар он соат,ки дилгирам куҷоӣ модари пирам, Биё бинмой тадбирам,ки дар гирдоби тақдирам
*****************************************************************************************************************************************************
Бо нураш гарчи ин хуршеди ховар, Фаро гирад чахонеро саросар, Намегардад валекин он баробар Ба ин пуркуввати бо мехри модар! Факат модар ба хар гармову сармо, Хамеша бар сари гахвораи мо, Накарда мижа тах, биншаста шабхо, Бипарвард у чу чон бигрифта дар бар. Вучудаш чун ба фарзанд аст пайванд, Варо хонад ба худ чону чигарбанд. Агар хоре занад бар пои фарзанд, Дили модар шавад гамгин мукаррар. Барои фикру ёди пурумедаш, Барои хурмати муи сафедаш, Ба чон хам хурмату иззат кунедаш, Набошад то ки чашмаш хеч гах тар.
***************************************************************************************************************************************************
Модар,модар ба ҷон баробар модар, Дубора нашуд ба кас муяссар модар. Нолам зи ғамат,хок бар сар гирам, Кошке бимирам дар пеши пои модар.
***********************************************************************************************************
Bihisht,ki rizoi modaronast, Dar zeri qudumi Modaronast. Bale Modar qimatarin nemati dunyo,Sarchashmai muhabati bekanor,himatbalandtarin shakhsi bashar ast.Kanori modar khud maktadi avvalini hayoti most.Misli ogushi modar bihishtoso makoni digare nest.Modar misli zamin tanho va yaktost.Modar dar hama holat ch hoziru ch goib payvasta dar yodi farzand hast.Az dast raftani Modar baroi farzand fojeai khelo garon ast;
Modar,modar, kasi bahimmat boshad, Didori sharifi u ganimat boshad. Az makhzani pandi on bigir arzoni, Fardo ch kuni,ki ganji qimat boshad.
Ore, davlati farzandon modar ast.Zindagi khud sher ast,ki bo allai modar ibtido girifta, bo nomi on khotima meyobad.Har farzande,ki qimati modarro donad bo duoyash khushbakhtu shuhratyor megardad. Sad jonu dil fidoi yak muddaoi modar, Fathu kushoish orad dasti duoi modar. Khra bar on kasonam k-az kheshtan rizoyand, Yak bor noshunida harfi rizoi modar
Az sarvatu zi shuhrat gar bar falak zana sar, Tazim mekuna boz dar peshi poi Modar,
Zihi,Modar,ba chunin qudratu matonat, ehsonu jasorat va mehru sadoqati bekanor,ki buzurgoni olam dar peshat sar furud meorand...
Sad Afsus barodari aziz ki dar Garibi giriftor shudem, anabad ba kadri modar merasem. Khay ma shumora namedonum ammo sad afsus ki khudam chuninam. Dar zamoneki dar nazdi modaru padar budam ba kadrshon onkadar namerasidam ammo ina durki shudam ba kadri modar merasidagi shudaam....
****************************************************************************************************
Ма курбони сари пои ту мешам Модари ман Фидои калби зеби ту мешам Модар ман.
МОДАРИ МАН ЧОНИ МАН- ДУНЕОИ МАН....
БА НОМИ ХУДОИ ЧАХОНОФАРИН ХАКИМИ СУХАН ДАР ЗАБОН ОФАРИН
************************************************************************************************************
Еоди Модар мекунам еоди модар. Ман гарибам ман мусофирам Гами ту мекунад дилгиру дилгир. Аео ей модари рахдур..
Ишкам, умедам, хаётам туи, эй модаричон модарам, Калбам, садоям, навоям туи, эй модаричон модарам, Ширин забони, дармони чони, эй модаричон модарам, Танхо бароям ту мехрубони, эй модаричон модарам,
**********************************************************************************************************
Чодарат аз гиря тар шуд,
Умри ту бо гиря сар шуд.
Аз ду чашмат хоб рафту хандаҳои ту назар шуд.
Модарам, ай модарак, хокат шавам,
Хоки андӯҳи дили покат шавам.
Буғчаат бар дӯши хаста,
Ай парешон, ай муҳоҷир.
Ай зан, ай мазлуми торих,
Ай тамоми шаб мусофир.
Хоки андӯҳи дили покат шавам…
Аё модар ба курбони ту мирам Чу мухри мехри паймони у мирам Чахон пурмакру датон аст бигзор Ки ман дар руи дасони ту мирам.
Худовандо! Худованди чахони! Ато гардон ба мо илми маони! Чу бисмиллох гуяд тифли мактаб, Зи дузах чор кас ёбад амони
Сиришти ман ниходи ман ту буди Сафои бомдоди ман ту буди Аё модар ба он сон бесавоби Нахустин устоди ман ту буди.
РУБОӢ ВА ДУБАЙТИҲО
Бар мадфани модарам чу гул бигзорам, Ман мӯи сафеди хешро бишморам. Чун панҷаи хуршед сарам бинвозад, Аз панҷаи нарми модарам ёд орам.
* * * Ёрон ҳама ҷо, вале Ватан дар як ҷост, Ҳар санги Ватан мисоли ҳайкал зебост, Олам ҳама ҷо азиз, лекин бар ман Модар яктост, Тоҷикистон яктост.
* * * Як мушт зи хоки модари хушназарам, Мушти дигаре зи хоки поки падарам Чун ҳадяи вопасинашон бар фарзанд Резед ба гӯри ман, чу ман даргузарам.
* * * Модар, модаро, ту ибтидоям будӣ, Ҳам қимати қомати расоям будӣ. З-аввал ту намезодӣ, намемурдам ман, Гӯё ки ту низ интиҳоям будӣ.
* * * Модар, модаро! Шири сафедам додӣ, Дунё баумед асту умедам додӣ. То бар сари ман чӣ ояд аз бешу камӣ, Ту дар сари гаҳвора навидам додӣ.
* * * Модар, модар, чаро чунин зодҳ маро? Дар чорсуи азоб раҳ додҳ маро? Аз синаи гарми хеш берун кардҳ, Дар синаи сарди хок бинҳодҳ маро.
* * * Ҷаҳонеро паи эъҷоз доданд, Фазоеро паи парвоз доданд, Чу моро модарон зоданд рӯзе, Заминро ҳамчу пойандоз доданд.
* * * Аё модар, мадори ман ту будӣ, Гули аввалбаҳори ман ту будӣ. Нахушкад чашмаи шеъру сурудам, Зи бас сарчашмадори ман ту будӣ.
* * * Аё модар, ба қурбони ту мирам, Чу муҳри меҳри паймони ту мирам. Ҷаҳон пурмакру дастон аст, бигзор, Ки ман дар рӯи дастони ту мирам.
* * * Сиришти ман, ниҳоди ман ту будӣ, Сафои бомдоди ман ту будӣ. Аё модар, ба он сон бесаводӣ Нахустин устоди ман ту будӣ.
* * * Ту хушбахтӣ зи қисмат, хоҳари ман? Сарафрозӣ ба олам, додари ман? Замин то осмон розиям аз ту, Ту аз ман розӣ рафтӣ, модари ман?
* * * Ҷаҳонсозу ҷаҳонороӣ, эй зан, Сутуни гунбади миноӣ, эй зан. На танҳо қалъаи дилҳоӣ, эй зан, Ки ҳатто қалъаи дунёӣ, эй зан.
* * * Дилам хоҳад равам бар кӯи модар, Вуҷудам пур шавад аз бӯи модар, Тамоми рӯи дунёро бигаштам, Надидам рӯи хуш ҷуз рӯи модар.
* * * Сари гӯри ту биншастам даме чанд, Бигирйистам зи андӯҳу ғаме чанд. Зи санги сарди болои мазорат Бипурсидам: баҳои одамӣ чанд?
* * * Дареғо, модари пирам, дареғо, Чароғи бахту тақдирам, дареғо. Ту будӣ бар сарам, будам фалакгир, Кунун бе ту замингирам, дареғо.
* * * Туӣ пирам, туӣ тадбири пирам, Дуоям кун, дуоятро бигирам. Намемирӣ ту, эй модар, агар ман Барои модари миллат бимирам!
* * * Куҷоӣ, модари ҷонпарвари ман, Худои умри ман, пайғамбари ман. Сарам дар бистари марг аст имрӯз Биё аз гӯру биншин бар сари ман.
Агар Аллох шавад аз банда рози, Ба у ёр аст истикболу мози. Гузар аз душманон,гир домани дуст, Бигиру магзро,хориу шав аз пуст.
Ту хушбахти зи кисмат хохари ман Сарафрози дар олам додари ман. Замин то осмон розиям аз ту Ту аз ман рози рафти модари ман..
Модарам ай модарам хоки поят бар сар Модарам ай модарам руху чонам модарам.
Ба андешаи ман зани тоҷик, ки намунаи олитарини зан-модар аст, дар доираи модарсолорӣ аз аввал то имрӯз боқӣ мондааст. Имрӯз ҳам ӯро чун зан-модар - ҳамон модаре, ки сари гаҳвора алла мехонад, парастиш мекунанд, вале шахсияташ, ишқу муҳаббаташ, андешаву оламашро касе эътироф наменамояд. Афсӯс, ки имрӯзҳо бори вазнини ҳаётро ҳам бештар занон мекашанд. Рисолати аслии зани тоҷик сабурии ӯст.
Зан модари тоҷик заҳматкашу меҳнатқарин буду ҳаст ва мемонад. Ба қавле «Ғами дунёи наву кӯҳна ҳама бори зан аст».
Бузургии зан-модар пеш аз ҳама дар он таҷассум меёбад, ки ӯ чароғи хонадон, идомадиҳандаи насл, тарбиякунанда ва ба камолрасонандаи фарзанд, инчунин нигоҳдорандаи забон, таърих ва фарҳанги миллӣ мебошад. Пайғамбари ислом ҳазрати Муҳаммад дар яке аз ҳадисҳои худ мефармояд: “Чаҳор чиз саодати шахс аст: ҳамсари шоиста, фарзандони хайрхоҳ, рафиқони хуб ва рӯзӣ дар Ватан”. Ба ин маънӣ, занону модарон ҳамеша дар тарбияи фарзандони соҳибмаърифату хайрхоҳ ва дорои ахлоқи ҳамида кӯшиш намуда, онҳоро ба ҳаёти мустақилона омода созанд. Зеро фарзанди аз ҷиҳати ҷисмонӣ ва маънавӣ солим ба қадру манзалати падару модар, Ватан ва таъриху тамаддуни миллат мерасад ва барои давлату миллати худ хизмат мекунад. Ин масъулияти бузург модаронро вазифадор месозад, ки дар баробари нигоҳубину парасторӣ ва камолоти маънавию ҷисмонии фарзандони худ онҳоро дар рӯҳияи худогоҳиву худшиносӣ, ҳувияту ифтихори миллӣ, ватандӯстиву ватанпарастӣ ва ҳомии марзу бум тарбия намоянд. Агар ободиву суботи ҷомеа аз осоишу оромии ҳар як оила вобаста бошад, дар навбати худ ободии ҳар як хона дон аз рӯҳияи солиму созанда, сатҳи маънавиёту маърифатнокӣ ва тандурустии зан-модар вобаста аст. Нақши модар махсусан дар тарбия, омӯхтани забон, таъриху фарҳанг, донишҳои муосир ва умуман камолоти маънавӣ ва ҷисмонии фарзанд хеле барҷаста мебошад.
МОДАРАМ, ЭЙ МОДАРИ ДУНЁНАДИДА
Рӯзҳои шоду беосебамон буд. Як дарахти себамон буд. Зери боли шохҳояш ҷойгоҳи хобамон буд, Нонамон буд, обамон буд.
Модарам дар ҷода мегашт, Хушқаду озода мегашт. Аз таҳи рӯмоли гардӣ Миларо сар дода мегашт.
Як дарахти тутамон буд, Моядори будамон буд. Донамон буд бо ҳама бедонагӣ, Шиннияш сармоядори қутамон буд.
Тут мехушконд модар, Баҳри кирмак барг мечид. Ҷони мо ҳам барги ларзон буд, Ҷони моро аз даҳони марг мечид.
Кулии пургандуме ҳам доштем, Рангу рӯи мардумӣ ҳам доштем. Нони рӯи хонамон буд, Хунамон буд, ҷонамон буд.
Модарам чанголӣ мекард, Кай заифинолӣ мекард? То ки мо бошем ҳамболи замона, Бо замон ҳамболӣ мекард.
Чашмае болои деҳ буд, Гӯиё Мавлои деҳ буд. Пурсахотар аз ҳама дарёи олам, Давлату дунёи деҳ буд.
Модарам з-он чашма меовард об, Рӯи моро ҳар саҳар мешуст. Гӯӣ бо нури сабоҳӣ Баҳри фардои башар мешуст...
Модарам, эй модари покизаҷон, дигар чӣ гӯям? То кунун з-он оби чашма тозарӯям. Тозарӯ дар пеши ту, дар пеши фардо, Тозарӯю тозадил дар пеши дунё...
Ҳар гаҳе бар зодгоҳам раҳ бигирам, Дар сари хоки ту мехоҳам бимирам. Модарам, эй модари дунёнадида, Мисли ту покизадил дунё надида!
Баҳори ту хазон мабод, эй биҳишти ман, Ба дасти дигарон мабод сарнавишти ман. Азизу беҳтарини ман, модари ман, Биҳиштӣ дар замини ман, модари ман.
Модар барои ҳар як шахс азизу муқаддастар аз ҳама мавҷудоти рӯи олам аст. Модари ман ҳам бароям гиромитарин ва наздиктарин инсон ҳастанд. Ҳар чӣ ки дар рӯйи замин дорам, ҳатто ҷони азизи худро лозим шавад, тайёрам барояшон фидо созам. Модарон арзандаи ҳамагуна эҳтирому дӯстдорианд. Зеро меҳрубонтарин инсонҳои рӯи оламанд ва фарзандро дар ҳама ҳолат дастгиранду дилсӯзу бахшанда. Hавозиши дастони модар беҳтарин истироҳат аст барои фарзанд, новобаста ба синну сол.
Dar haki modar chi kadar sukhan guyem kam ast.... Onho khele buzurgan.... Jannat ki rizoi Modaron ast dar zeri kuduni Modaron ast.
Ruze yak nafar peshi Paygambaramo (s.a.s) meoyad va mepursad :
Ey Rasuli Khudo ba ki man khush raftori kunam, kiro khub nigoh kunamu ehtirom kunam.. Paygambari buzurg (s.a.s) meguyad: Ba MODARAT. vay shakhs boz mepursad, bad ba ki ? Paygambaramo boz meguyad ba MODARAT. On shakh, dafi 3-yum mepursad Paygambaramo boz ba MODARAT meguyad. Vakhte boz mepursad... Paygambari buzurg on vakht ba Padarat meguyad....
In buzurgii Modara binen ki Paygambaramo 3 bor ba MODARAT meguyan.....
Тифлию домони модар худ бихиште будааст, Чун ба пои худ равон гаштем саргардон шудем.
Модар, модар, ҷону дили мо, модар, Ганҷинаи дар зери гили мо, модар.
Модар бузург аст. Бузургии модар дар он аст, ки бузургтарин неъмати дунё - фарзандро ба дунё меорад. Шабу рӯз дар фикри он аст, ки фарзанд бузург, донишманд, ҳунарманд шавад ва барои ҷомеа инсони саҳмгузор гардад. Вақте ки фарзандаш 1-2 сола мешавад, модар ба вай аввалин калимаҳоро ёд медиҳад. Вақте ки фарзанд калимаҳоро аз бар карда натавонад, модари бузург бо вай пайваста калимаҳоро такрор карда, омӯхтани онро мусоидат менамояд, то ки фарзанд сухан карданро ёд гирад, тарзи озодона сухан карданро аз худ намояд ва дар синни 3-4 солагӣ ба ӯ тарзи рафтору кирдор ва ба калонсолон чӣ тавр суханронӣ намуданро нишон медиҳад. Як калимаро ба фарзанди 2-3 сола, агар ягон шахси дигар омӯзонад, он фарзанд ба як бору ду бор калимаи вайро аз худ намекунад, зеро он шахси дигар ба ин кӯдак такрор намекунад. Дар ин ҷо бузургии модар маълум мешавад.
Худо гуфтию оят хондию таъбирҳо ҷустӣ, Ту доим “Ҳафтяк” мондӣ ба зери болиши кӯдак, Ки шояд тифл бебоку далеру қаҳрамон гардад. Дили пайғамбарон гунҷад даруни синаи кӯчак... Даруни кулбаи пасти назарногири пур аз дуд, Ба ҳукми қарзи инсонӣ ҷаҳонеро бигунҷондӣ, Шабонгаҳ мижжа таҳ нокарда, пухтӣ кулчаи ширӣ, Саҳар фарзандҳоятро ба майдонҳо гуселондӣ, Шараф андӯхтӣ аз ҷонфишониҳои фарзандон, Аё модар, аё модар!
Модари хушназарам, ҳар назарам ҳадяи туст, Асаре дорам агар, он асарам ҳадяи туст.
Дар фазои абадиййат паи парвози дароз Модари муштипарам, болу парам ҳадяи туст.
Хоксории ту он қадр маро кард баланд, Ки ҳама қудрати кайҳонгузарам ҳадяи туст.
Дар раҳи ман ҳама дам дидаи тар доштаӣ, Ки аз он дидаи тар шеъри тарам ҳадяи туст.
Ақли ту кӯтаҳ агар гуфт касе, кӯтаҳӣ кард, Чун такопӯи раҳи дуртарам ҳадяи туст.
Аҷаб ин аст, ки занро ҳама хонанд заиф, Бо заифит ҳама карру фарам ҳадяи туст.
Пошикаста ҳама гӯянд зану модарро, Ман гувоҳам, ки зи по то ба сарам ҳадяи туст.
Офаридӣ ту маро, то зи ҷаҳон баҳра барам, Баҳра бурдан зи ҳама баҳру барам ҳадяи туст.
Ман ба ҷои туям, эй модари барҷомонда, Дидаи равшани фардонигарам ҳадяи туст.
********************************************************************************************************************************************
Ба ёди модари ормонношикаста.
Модар! Чӣ сухани зебову гувороест, ки аз такрори он ҳар лаҳзаю соат дилам гум мезанад ва аз чашмонам беихтиёр ашк ҷорӣ мешавад. Модар чароғу чашми хонадон, ганҷи бебаҳост ва он барои фарзанд шахси аз ҳама наздику меҳрубон ва мунису ғамхор ба ҳисоб меравад. Модарон арзандаи ҳамагуна эҳтирому дӯстдорианд. Зеро меҳрубонтарин инсонҳои рӯи оламанд ва фарзандро дар ҳама ҳолат дастгиранду дилсӯзу бахшанда. Hавозиши дастони модар беҳтарин истироҳат аст барои фарзанд, новобаста ба синну сол.
Ғамхору ғамшарикон аз мӯи сар зиёданд, Аммо ба рӯзи сахтӣ холист ҷойи Модар.
Бале, ҷойи модари мушфику мехрубон, апаи Сайрабиби дар дилу дидахои хама наздикон хусусан фарзандон холист.
Дарду алам дилҳои хунчакону ҷигарҳои сӯхтаи фарзандон дар ду олам намеғунҷад. Мусибати гарон ва ғаму андӯҳе, ки моҳи апрели соли 2009 дар ин бахори гулафшон болои сари хонадони апаи Сайрамбиби омад, миёни фарзандон ва нздиконро ботамом шикаст. Ҳазор афсӯсу дареғ, ки ин ҳама шодиву нишоти фарзандон ва он ҳама орзуву умедҳои ширини модари азиза апаи Сайрамбиби, ки дар дили хеш дошт баъди чанде якҷо бо ҷисми наҳифу зебо зери хоки тира рафт. Ӯ рафт ва ҳама шодиии дунёро бо худ рабуд. Дигар ин дунёи рӯшан бо ҳама зебогиву сарсабзиву айшу нишоташ барои фарзандон як зиндон буд, зиндагӣ барояшон рангу бӯ ва маънияшро гум карда буд.Зеро,ки фарзандон дар рузхои баҳору навруз ки табиат ҳамакнун зинда мешаваду зебо aз модари азизу меҳрубони худ ҷудо шуданд. Ҳарчанд тақдири Худовандро чора нест ва банда бояд пеши тақдири кашидаи Холиқаш мутеъ бошад, вале боз ҳам бо гузашти беш аз шаша мох наметавонанд фарзандон бе дард ва бе оби дида он мусибати гарон, дарди бемодариро таҳаммул кунам. Модари азизи хонадон апаи Сайрамбиби дар баҳори 54- уми хеш баъди касали тулони, ки гирифтори бемории Саратон буданд олами бевафоро барои ҳамеша тарк гуфт. Он рӯз сангинтарин, саъбтарин ва сиёҳтарин рӯзи хонадон буд.
Модар,модар ба ҷон баробар модар, Дубора нашуд ба кас муяссар модар. . Модари ормонношикаста! Фарзандони шумо бо ному бо ёди шумо мефахаранду меболанд,ки чунин модари дарёдилу саховатманде доштанд.Водарег аз он ки ин модари чигарсухта дар ин умри ками хеш ба хама орзую хавасхое, ки дар дил дошт расида натавонист.Дар ин дунё мехнати зиёде карду рохаташро надида рафт.Худованди мехрубон иллохо ачри мехнати ин модари ормонирро дар дунёи охират насибу рузи гардони. Апаи Сайрамбиби аз худ 9-фарзанд боки гузошта аст, ки аз ин 6-нафара сохиби хонаю дари ободанд, вале 3 –нафар имрӯз, ки дар авҷи камолот, дар хубии умри хеш бо хости Яздони пок аз навозиш ва лутфу меҳрабонии модар бенасиб гаштаад хуб эҳсос мекунад, ки воқеъан бемодарӣ балост ва дуъо мекунад ҳеч касро Худо гирифтори балои бемодарӣ накунад.
Ту хушбахтӣ зи қисмат, хоҳари ман? Сарафрозӣ ба олам, додари ман? Замин то осмон розиям аз ту, Ту аз ман розӣ рафтӣ, модари ман?
Эй модари азиз, эй раҳмати Худованд ,ту бузургтарин шахси ҳаёти, зеро бо ин ҳама бузурги маро пиҳил карди. Эй чаннати Парвардигор дар руи замин! Ту василаи хушбахтии ҳаёти мо фарзандон ҳасти, зеро ту маро бизоди. Модари азиз илоҳо ҷоят ҷаннат, рӯҳат шод, манзили ахиратат ободу пурнур бошад! Фарзандон ва хама наздикон имрӯз аз набудани модари дилбанд ҷигархуну озурда ҳастанд.
ФАРИШТАЕ БА НОМИ МОДАР Кӯдаке, ки омодаи таваллуд шудан буд, рӯ ба сӯйи Худованд карду пурсид: «эй Худои хубу меҳрубонам, мегӯянд фардо маро ба замин мефиристед, аммо ман бо ин хурдӣ ва бидуни ҳеҷ кӯмаке чи гуна метавонам барои зиндагӣ ба онҷо биравам»? Ҳотифе аз ҷониби Худо ба ӯ садо дод: «аз миёни теъдоди бисёре аз фариштагонам ман якеро барои ту дар назар гирифтаам, ки ӯ дар интизори туст ва аз ту нигаҳдорӣ хоҳад кард». Кӯдак ҳанӯз намедонист, ки мехоҳад биравад ё не, боз рӯ ба сӯйи Худованд карду гуфт: «Худоё ман дар ин ҷо коре намекунам, мушкиле надорам, коре ба ҷуз хандидан ва овоз хондан надорам ва инҳо барои шодии ман кофӣ ҳастанд». Ҳотифе аз ҷониби Худованд ба ӯ нидо кард: «фариштаи ту бароят овоз хоҳад хонд ва ба рӯйи ту лабханд хоҳад зад. Тавре ки ту ишқи ӯро эҳсос хоҳӣ кард ва шод хоҳӣ шуд». Кӯдак бо нигаронӣ пурсид: «эй Худоҷони меҳрубон, вақте ман забони онҳоро намедонам, читавр метавонам бифаҳмам, ки онҳо чӣ мегӯянд»? Дубора садои латифи ҳотифи ғайб гӯши ӯро навозиш карду фармуд: «фариштаи ту зеботарин ва ширинтарин вожаҳоеро, ки мумкин аст бишнавӣ дар гӯши ту замзама хоҳад кард ва бо сабру бурдборӣ ба ту ёд хоҳад дод, ки чигуна сӯҳбат кунӣ». Кӯдак бо нороҳатӣ идома дод:»вақте бихоҳам бо ту сӯҳбат кунам чи коре кунам? Аз онҷо чигуна бо ту сӯҳбат кунам»? Посух шунид ки, фариштаат дастҳоятро дар канори ҳамдигар қарор дода, ба ту ёд медиҳад ки чи гуна дуо кунӣ ва бо ман сухан бигӯӣ. Кӯдак сарашро поин аафканду пурсид: «шунидам, ки дар замин инсонҳои баде ҳам зиндагӣ мекунанд, аз онҳо маро кӣ муҳофизат мекунад»? Овоз омад, ки фариштаат аз ту нигаҳдорӣ хоҳад кард, ҳатто агар ба қимати ҷони худаш бошад. Кӯдак даст бардошт ва пурсид: «Худоё, агар қарор аст биравам, пас номи фариштаам чист»? Ҷавоб шунид, ки номи фариштаат аҳамият надорад ба содагӣ метавонӣ ӯро модар садо кунӣ. Оре, номи ин фариштаи заминӣ модар аст. Фариштае, ки Худованд барои нигаҳдорӣ ва муҳофизати кӯдакон интихоб кардааст. Аммо ончи муҳим аст ин аст, ки оё ин фариштагони заминӣ ҳамеша ба вазифаҳои худ дуруст амал мекунанд? Пас ҳар як зан ё модар аз худ бипурсад ки ба ин вазифаи ҳассоси худ чи қадар амал карда аст. Оё то ҳол дар бораи Худо ва меҳрубонии ӯ бо фарзандатон сухан гуфтаед? Оё ба фарзандатон омӯхтаед, ки чи гуна бо Худояш сухан бигӯяд? Оё дар бораи амру фармонҳои Худованд ба фарзандатон чизе гуфтаед? Оё аз ишқу меҳрубонӣ ва неъматҳои Парвардигораш ба ӯ чизе гуфтаед? Дар зеҳни фарзандонатон аз Худованд мавҷуди тарснок ва хашмгин насозед, балки коре кунед, ки фарзандатон ошиқи Худо бошад ва ӯро беҳтарин дӯсти худ бидонад. Аммо шумо, эй касоне, ки имрӯз аз ин фариштаи заминӣ бениёз гаштаед, оё ҳаққи ӯро ба ҷо овардаед? Оё як шаби бехобии ӯро ҷуброн кардаед? Оё як рӯзи нигаронии ӯро барои бемориатон ҷуброн кардаед? Оё баҳои як зарра муҳаббати ӯро пардохт кардаед? Оё посухи аллаҳои ошиқонаи нимашабии ӯро додаед? Оё посухи он ишқеро, ки хуни шӯрро ба шири ширин табдил кард, то шумо нӯши ҷон кунед, метавонед бидиҳед? Агар ба ин гуфтаҳо фикр кунем, пай мебарем, ки ҳеҷ гоҳ наметавонем ҷавоби он ҳама заҳмату меҳнати ин фариштаи заминиро бидиҳем. Мо аз ҷуброни заҳматҳои ошиқонаи ин фариштаи илоҳӣ оҷизем. Боз ҳам ишқи ин фаришта аст ки моро аз азоби виҷдонамон мераҳонад. Агар мо бо камтарин кори хуби худ лаҳзае хотири ӯро шод гардонем, исми ӯро ошиқона садо бизанем, ва аз ӯ оҷизона талаби дуо кунем боз ҳам шоҳиди табассуми зебо ва дуоҳои ошиқонаи ӯ дар ҳаққи худамон хоҳем буд.
МЕХРНОМА
Модарчони мехрубонам! хар гохе чои туро дар хонаам холи мебинам,садои ошнояатро намешунавам,хандахои зебояатро ба хотир меорам хумории мехрубонию навозишхояат мегирад ба худ чой намеёбам дар ин дунёи равшан. Намедонам, ки барои саросема рахти сафари бебозгашт бастанат ба хашт чигарбанди зору хайрон бевафои карданат,ба Беназиру Замирабонуи пурорзую пурармон чодари аруси надухтанат баъди инкадар бедорхобихову захматхои пири наронданат киро домангир шавам? Тавлиди тифл барои модар як ҳадяи бузурге аз ҷониби Парвардигор аст ва ӯ аз Худованди мутаъол талаби онро мекунад, ки фарзанди дилбандаш саломат ва бедард ба воя бирасад. Модар чароғу чашми хонадон, ганҷи бебаҳост ва он барои фарзанд шахси аз ҳама наздику меҳрубон ва мунису ғамхор ба ҳисоб меравад. Ин шири сафеду ҷонбахши модар аст, ки ҳеч ғизову анвоъи олам дар шириниву тамъ бо он баробар нест. Мо фарзандон чӯҷаҳаконе будем, ки зери қаноти гарму нарму рӯҳафзои модар бузург шудем ва зери қаноти модар худ қанотдор шудем ва қасди ба дуриҳои дур парвоз карданро дорем. Имрӯз, ки ман дар авҷи камолот, дар хубии умри хеш бо хости Яздони пок аз навозиш ва лутфу меҳрабонии модар бенасиб гаштаам хуб эҳсос мекунам, ки воқеъан бемодарӣ балост ва дуъо мекунам ҳеч касро Худо гирифтори балои бемодарӣ накунад. Ҳар замон ба ёди даврони тифлӣ ва аёми шогирди мактаб буданам дилам гум мезанад. Он замон ёри бовафо, макону маъвои сидқу сафо, модари азизу дилбандам ҳар лаҳза, дар ҳама кору ҳол бо ман буд. Касе он замон чун ман хушбахт набуд. Чун сари дастархони пурнози манзили падар менишастем ва мо фарзандони навбол ба чеҳраҳои шукуфта ва нуронии волидони хеш менигаристем дарун- дарун як ҷаҳон шодӣ мекардем. Дар гӯшаи хотирамон ҳам набуд, ки рӯзе ин хонадони рӯшану бутуни мо торик ва мотамзада хоҳад шуд Ҳазор афсӯсу дареғ, ки ин ҳама шодиву нишоти мо фарзандон ва он ҳама орзуву умедҳои ширини модари азизамон баъди чанде якҷо бо ҷисми наҳифу зебои модарҷонамон зери хоки тира рафт. Ӯ рафт ва ҳама шодиии дунёро бо худ аз мо рабуд. Дигар ин дунёи рӯшан бо ҳама зебогиву сарсабзиву айшу нишоташ барои ман як зиндон аст, зиндагӣ бароям рангу бӯ ва маънияшро гум кардааст. Туро,ки дар сини 54 солаги орзую хавасхояатро як су гузошта армонхои мо нашикаста моро аз мехру мухаббати беимтихояат сер накарда дасти навозишу мехри беандзаатро аз мо дарег дошти! Ё дардеро,ки ба чисми зебои ту баромадан нахост хафт мох туро дар бистари бемори дошту дар чашми мо лахза ба лахза афгор намуд! Ё худро,ки хамчун фарзанд чонатро харидори карда натавонистам. Ё ачалро,ки барвкт, нобахангом ба хонаи дили ту ангушт зада буду,мо дарак надоштем! Хамаи ин саволхо ва боз чандин саволхое,ки наберахояат мепурсанд хар шабу руз вирди забон вале манн ба ягонтаи онхо чавоб ёфта наметавонам. Модарчон,ин чи муамои сарбастае буд,ки назди мо гузошти? Модарчон мо аз туву аз тагдир гила дорем, хафт мох аст ,ки шабу руз ба ёди руи ту нола дорем. Ва имруз ,ки зодруз дори аз Худованди мутаъол зора дорем ,ки як лахза туро ба мо фиристад. Аз руи ту,аз буи ту, аз мую абруи ту,аз хандаи зебои ут,аз лутфу аз гуфтори ту лахзае сер шавем. Ва маар Мукадаси ту аз ту пурсиданияам,ки ба он кадар хорисихо чи тавр моро дар нима рох партофта рафти? Модарчон одам агар аз гам месухт манн кайхо хокистаре будам ва бод маро кайхо ба сари куи ту бурда буд. Модарчон он кадар ба сухбатхояат хумори гаштаам,он кадар суханхои ногуфтаву орзухои нодида дорам! Вале афсус, афсус.сад афсус.. Бошад чизи сарде ,ки оташи дили морро андаке хомуш кунад. Он кадар суханхое дорам,ки гайр аз ту ба кассе гуфта наметавона.. Модарчонам,мехрубонам,нозбардора,дилбардорам,пурармонам,чашминтизорам, Чаро рафти? Модарчон зодрузат бе манну бе мо, дар дунёи фано танхою танхо муборак бошад!
Модари манн номи ачибе доштанд Шул-ави.Бобояам мегуфтанд ,ки ин номи шохдухтари озарист,ки бо зебои,акли расо рафтору гуфтори нек машхур будааст. Ва манн вакте ба модарам менигаристам хамонао маликаи хусну маъни ва лутфу назокатро медидаи Имруз тасаллои дили мо Модарномахои шоиронаст.Мехонаму месузаму мегиряаму диламро камее холи мекунам. Модари ҷон, ман ҳама умр ба ёди ту месӯзаму месӯзам, аз ҳар куҷо нишони туро меҷӯяму меҷӯям.Очаҷон, илоҳо ҷоят ҷаннат, рӯҳат шод, манзили ахиратат ободу пурнур бошад! Мо фарзандон имрӯз аз надоштани модари дилбанд ҷигархуну озурда ҳастем, вале шукр аз он мекунем, ки падари меҳрубон дорем ва чун чароғи хонадони мо модар бирафт, пеши Худо дуо мекунем, ки падари азизамонро, сутуни хонадони моро нигаҳбон бошад! Ин Мехрнома аз номи хамаи фарзандон модаргумкарда ва дуоталабу чашминтизори ту: Мукаддас, Манзура,Малохат,Гулчехра,Замира,Беназир,Мухаммадризо,Мусаяб!
Биҳиштӣ дар замини ман, модари ман. . Модар! Вожаест гўшнавозу гуворо ва қашангу марғуб. Дарачаи бузургии модар то ҳаддест, ки онро бо Ватан дар як радиф қарор дода, Ватан-Модар ва ё Модар-Ватан мехонем. Модар чароғу чашми хонадон,киматтарин неъмати дунё, ганҷи бебаҳост ва он барои фарзанд шахси аз ҳама наздику меҳрубон ва мунису ғамхор ба ҳисоб меравад. Ин шири сафеду ҷонбахши модар аст, ки ҳеч ғизову анвоъи олам дар шириниву тамъ бо он баробар нест. Модарон арзандаи ҳамагуна эҳтирому дӯстдорианд. Зеро меҳрубонтарин инсонҳои рӯи оламанд ва фарзандро дар ҳама ҳолат дастгиранду дилсӯзу бахшанда. Hавозиши дастони модар беҳтарин истироҳат аст барои фарзанд, новобаста ба синну сол. Обрӯи аҳли дин аз хоки пои модар аст, Ҳарчи доранд ин ҷамоат аз дуои модар аст. Он чӣ дар васфи биҳишт фармуд Қуръони Карим, Соҳиби Қуръон бигуфто, зери пои модар аст .Модари азизу мехрубони мо имсол ба сини мубораки 63- кадам мемонанд,яъне мавлуди пайёомбари доранд. Дар тулии хайёту зиндаги модарчони мо бисёр умри пурбаракатро аз сар гузарониданд.Омузгор буданду таи 35-сол дар мактабхои хамагони ба насли наврас дарси илму адаб меомухтанд. Мо фарзандон чӯҷаҳаконе будем, ки зери қаноти гарму нарму рӯҳафзои модар бузург шудем ва зери қаноти модар худ қанотдор шудем ва бо панду насихатхои модар дар зиндаги чои худро ёфтаем. Канори модар худ мактаби аввалини ҳайёт аст барои фарзандон.Инсон баъди аз раҳо гаштан аз огуши гарми модар кимити уро хубтар дарк мекунад.Зеро мисли канори модар бихишосо макони дигаре нест.Бархак шоир фармудааст:
Тифлию домони модар хуб бихиште будааст, То ба пои худ равон гаштем,саргардон шудем.
Модарчони мо ҳамеша дар тарбияи фарзандони соҳибмаърифату хайрхоҳ ва дорои ахлоқи ҳамида кӯшиш намуда, ҳамаи мо панч нафар фарзандонро ба ҳаётати мустақилона омода сохтаанд. Зеро фарзанди аз ҷиҳати ҷисмонӣ ва маънавӣ солим ба қадру манзалати падару модар, Ватан ва таъриху тамаддуни миллат мерасад ва барои давлату миллати худ хизмат мекунад. Ин масъулияти бузургро модарчони мо ба душ дошт, ки дар баробари нигоҳубину парасторӣ ва камолоти маънавию ҷисмонии фарзандони худ онҳоро дар рӯҳияи худогоҳиву худшиносӣ, ҳувияту ифтихори миллӣ, ватандӯстиву ватанпарастӣ ва ҳомии марзу бум тарбия кардааст.. Агар ободиву суботи ҷомеа аз осоишу оромии ҳар як оила вобаста бошад, дар навбати худ ободии ҳар як хона дон аз рӯҳияи солиму созанда, сатҳи маънавиёту маърифатнокӣ ва тандурустии зан-модар вобаста аст. Нақши Модарчони мо махсусан дар тарбия, омӯхтани забон, таъриху фарҳанг, донишҳои муосир ва умуман камолоти маънавию динни ва ҷисмонии мо фарзанд хеле барҷаста мебошад.
Ақлу заковат ва фаросату тамизи зан ҳамеша вирди забонҳо буд ва имрӯз бо як вижагие дар ҷомеа намоён мегардад. Беҳуда нест, ки дар байни мардум занро вазири мард мегӯянд. Ба он хотир, ки тамоми шикасту рехти хонадонро маҳз ҳамин занҳо саришта мекунанд.Модарчони ман низ хамеша маслихатчию машварчи падарам буданд дар зиндаги ба гайри кори рузгору кори омузгориашон.
Модарчони мо дар ҳамаи ҳолат чи ҳозиру чи гоиб пайваста дар ёду хайёли мо фарзандон хастанд.Хар лахзае,ки моро дар гирди дастархон якчо орому сиҳат мебинанд меболанду хурсанд мешаванд. Оре,давлати мо фарзандон модари азизи мо аст.У барояамон мисли замин якто аст.Зиндаги худ шеър аст.,.ки бо аллаҳои модарон ибтидо гирифта,бо ном он анчом меёбад.Хар фарзанде,ки кимати модарро донад,бо дуояаш хушбахту шухратёр мегардад.
Сад ҷону дил фидои як муддаои модар, Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар.
Бишнид гар садоям дунёи сахтгӯшон, Ангезаест шояд аз аллаҳои модар
Модар барои ҳар як шахс азизу муқаддастар аз ҳама мавҷудоти рӯи олам аст. Модари ман ҳам бароям гиромитарин ва наздиктарин инсон ҳастанд. Ҳар чӣ ки дар рӯйи замин дорам, ҳатто ҷони азизи худро лозим шавад, тайёрам барояшон фидо созам Аз сарвату зи шухрат гар бар фалак занам сар, Таъзим мекунам боз дар пеши пои модар. Зиҳи,Модар,бо чунин кудрату матонат. Эҳсону часорат ва меҳру садокати беканор,ки мо хама чигарбандонат пешат сар фуруд меорем. Имруз,ки рузи мавлуди шумо ҳаст модарчони азиз мо фарзандон аз Яздони пок аз худованди яктою меҳрабон талаби онро дорем,ки шумои азизро болои сари мо фарзандон нигаҳбон бошаду ба шумо умри дароз, тани сиҳат, хушнудию хушвактиҳои зиёдро талаб дорем. Аё Модар мавлудат муборак, Шавад ҳар сол фирӯзат муборак. Зӣ чашми бад нигаҳбонат Худо бод, Биёрад бахт ҳар рӯзат муборак. Мо фарзандон имрӯз аз надоштани падари азизу дилбанд ҷигархуну озурда ҳастем, вале шукр аз он мекунем, ки Модари меҳрубон дорем ва чун сутуни хонадони мо падари ба чону дил баробари мо бармахал бирафт, пеши Худо дуо мекунем, ки Модари азизамонро, чароғи хонадони моро нигаҳбон бошад,чунки давлати беҳамтои мо фарзандон Модарчонамон ҳастанд.
Зиндагони лазаташ дар ибтидою интихост, Ё лахад чои фарогат ё канори модар аст.
Ду бихиште доштам дар рузгори хештан, Батни модар он якеву дигаре домони У.
Модари чоне, чон модари чоне, Лаби модар ширин аст, ширинтар аз чоне, Модари чоне. Хар сахар мехезам, ёдам ба ёди модарам, Гул ба гул мепечам, чигаркабобай модарам, Модарам руяш сафеду, чашму кошонаш сиёх, Дигаре токат надорам, модари чонам биё.
![](http://stat001.yep.com/counters/812674.gif?ui=812674&ci=68&dn=dawood.fosite.ru&un=dawood.fosite.ru&lg=ru&visitorid=-1&stid=2&stdb=0&color1=D9CC7E&color2=6F4B1E&color3=000E52&color4=C29256&color5=FFFFFF&turn_on=on&img=0&"+mlp_r+"&)